One

            Wysiadłam z auta i od razu zwróciłam wzrok na mój nowy dom. Średniej wielkości mieszkanie o beżowych ścianach wyglądało uroczo pomiędzy innymi apartamentami z brudnym ze starości „opakowaniem”. Cieszyłam się, że zamieszkam w Londynie wraz z moją rodziną, miałam dość życia w nudnym i ponurym Leeds. Nie miałam tam znajomych, a przynajmniej nie takich, by powierzyć im tajemnicę, dlatego też nie żałowałam tego, że ich opuszczam, miałam nadzieję, że chociaż tutaj ludzie mnie zaakceptują i polubią na tyle, bym czuła się tutaj jak w domu.

-Jest piękny!- uśmiechnęłam się szeroko, patrząc wciąż na nasz dom.

-Cieszę się, że ci się podoba.- tato objął mnie ramieniem i wziął do reki walizkę.- Zupełnie nie rozumiem, czemu nikt nie chciał odkupić tego mieszkania.- pokręcił głową.- Zobaczcie, wyremontowane i wygląda nieziemsko.- zaśmiał się, opuszczając ramię.- No nic, chodźmy. Firma od przeprowadzek zaraz powinna być.- ojciec otworzył furtkę i ruszył do drzwi, z nimi zrobił to samo.

            W środku mieszkanie było jeszcze ładniejsze niż na zewnątrz. Wszystko takie czyste, nowe… Mnie również zastanawiało to, czemu nikt nie chciał go kupić. Tak duży dom był w tak przystępnej cenie, to było dziwne, bo widok mieliśmy również ładny, bo na mały lasek. No cóż… najwidoczniej dom czekał na nas. Nie mogłam się długo nacieszyć nowym miejscem, bo usłyszałam, jak mama woła nas na zewnątrz. Wyszłam ze środka, a ku mojemu wzrokowi ukazał się duży wóz z naszymi rzeczami.

            -Kochanie, wstań. Dzisiaj pierwszy dzień szkoły!- usłyszałam radosny głos mamy. Przeklęłam w duchu i zasłoniłam się kołdrą.- No już, Nancy! Pospiesz się, podwiozę cię dzisiaj wyjątkowo, od jutro jeździsz swoim skuterem.- westchnęła.- Za pięć minut widzę cię na dole.- oznajmiła, a po chwili już jej nie było. Kilka sekund jeszcze leżałam, jednak po chwili wstałam leniwie i przetarłam oczy. Wzięłam z krzesła czyste ciuchy, które przygotowałam wczoraj wieczorem i ruszyłam do łazienki.

            Byłam cholernie zmęczona, do północy, wraz z moimi rodzicami układaliśmy nasze rzeczy ze starego domu. Różne dokumenty, papiery, a także ciuchy. Niestety nie wszystko było jeszcze gotowe, jednak z grubsza ogarnęliśmy, by rano nie szukać po kartonach naszych ubrań. Po kilkuminutowym prysznicu, ubrałam się, zrobiłam delikatny makijaż i ruszyłam na dół, by jak co dzień, zjeść śniadanie.

-Och, ile można czekać.- westchnęła mama, podając mi na stół tosty.- Masz dziesięć minut, później bierzesz plecak i idziemy do auta.

-Widzę, że nie tylko ja jestem zestresowana.- mruknęłam, gryząc moje śniadanie. Rodzice popatrzyli na mnie i równocześnie westchnęli, zachichotałam cicho. Po kilku minutach na talerzu zostały już same okruchy, wzięłam z blatu butelkę soku i torebkę z drugim śniadaniem. Pożegnałam tatę i ruszyłam do wyjścia.

-Powodzenia, szkrabie!- usłyszałam, gdy już chciałam przekroczyć próg. Uśmiechnęłam się sama do siebie i ruszyłam do auta.

            -Sala trzynaście B.- mruknęłam, rozglądając się po korytarzu. Szukałam klasy, w której miała się odbyć pierwsza lekcja języka angielskiego. Na szczęście nie musiałam długo błądzić po szkole, bo po kilku sekundach znalazłam salę na końcu korytarza. Dumna z siebie weszłam do klasy kilka sekund po dzwonku.- Dzień dobry, przepraszam za spóźnienie.- westchnęłam, zamykając za sobą drzwi.

-W porządku. Ty pewnie jesteś Nancy Gray, tak?- wysoki brunet uśmiechnął się do mnie spod okularów nerdów. Skinęłam głową, a mężczyzna wskazał miejsce na końcu sali.- Bardzo się cieszę, że widzę was ponownie, wyładnialiście i nic wam się nie stało, dobrze.- zachichotał, biorąc do ręki marker, po czym zapisał na tablicy temat.

            Po skończonej lekcji ruszyłam na historię, a następnie na chemię. Po trzech lekcjach przyszła pora na  długą przerwę, ruszyłam na dziedziniec, by usiąść przy drzewie w cieniu. Na szczęście nikt nie pomyślał o tym samym, więc po chwili zajęłam miejsce i wyjęłam z plecaka moje śniadanie. Nie długo się nim nacieszyłam w samotności, bo nade mną ustał wysoki chłopak z brązowymi włosami. Spojrzałam na niego, jednak promienie słoneczne uniemożliwiły mi na zmierzenie go od głowy do dołu.

-Hej, widzę, że zajęłaś moje dotychczasowe miejsce.- zaśmiał się.

-Uhm, twoje?- zapytałam, gdy przełknęłam kawałek kanapki.

-Tak, moje. Przychodzę tutaj na przerwach i relaksuje się. Ale nie martw się, możemy posiedzieć tutaj razem.- chłopak wyszczerzył się i usiadł obok.- Chyba jesteś tutaj nowa, prawda? Nigdy cię tutaj nie widziałem.- zmarszczył czoło i spojrzał na mnie.

-Tak, wczoraj tutaj przyjechałam wraz z rodzicami.- wzruszyłam ramionami, odwijając moje śniadanie.

-Ach! To ty zamieszkujesz ten stary dom, prawda?- przegryzł nerwowo wargę, otwierając butelkę wody.

-Tak, to najwidoczniej ja.- westchnęłam.

-Gdzie moje maniery. Jestem Louis.- uśmiechnął się.- A ty to Nancy, zgadłem?- uniósł brew do góry.

-Tak, skąd wiesz?

-Ta szkoła może jest duża, ale każdy się tutaj zna. Przekażesz coś komuś, a po godzinie lekcyjnej wszyscy już wiedzą.- westchnął.- Ale mam nadzieję, że zaklimatyzujesz się tutaj i będziesz się czuła jak w Leeds.- chłopak po chwili zasłonił usta.

-Skąd wiesz, że jestem…

-Ludzie mówią.- mruknął i wstał z miejsca- Będę się już zbierał. Powodzenia.- uśmiechnął się nieśmiało, wstał z miejsca i ruszył do szkoły. Dziwny człowiek.

***

To było by na tyle. Liczę na komentarze i opinie, co sądzicie o takim pomyśle, obiecuję, następne rozdziały będą ciekawsze. 

Jeśli chcesz być informowana/y o nowych rozdziałach- podaj swoją nazwę twittera w komentarzu : ).